Σουρεαλιστές 2.

Όπως βλέπεις φευ η αλήθεια είναι καθαρά υποκειμενικό πράγμα. Τι να τι κάνω τι τη φυλλωσιά,και τους κορμούς τους ανάγλυφους,όταν παίζουν τόσο απροκάλυπτα με το μυαλό μου και τα ματάκια μου; Θα είναι ο κόσμος μας λοιπόν παράλογος;είναι μήπως η αλήθεια μας ένα ψέμα όμορφα κρυμμένο πίσω από λογικές και επιθυμίες τακτοποιημένες στο συρτάρι τους από τότε που ακούσαμε το πρώτο όχι;Πόσο παιδί πρέπει να γίνεις για να δεις το αστείο με τη κυρία και τ΄άλογό της αγέρωχα να βηματίζουν κομμένοι φέτες,άλλοτε μπροστά απ' τα δέντρα άλλοτε μέσα τους;

Μια μικρή ιστορία. Ένα τεράστιο καράβι έδεσε στο σβέρκο μας λιμάνι,και τα μικρά τρωκτικά επιβάτες και επιβήτορες ξεχύθηκαν στους δρόμους του χωριού μας ,ο βάτραχος μου ανησυχούσε ,γιατί δεν άκουγε εδώ και ώρα τη φωνή της πριμαντόνας σ' αυτή την άρια Τι συμβαίνει άραγε;Πέρασε με ορμή το φορτηγό από πάνω στο 3 σύννεφο ,δίπλα στο φεγγάρι που ακόμα υγρό έσταζε υδράργυρο,και μ' έβγαλε από αυτό το τριπάκι. Παρακαλώ κάποιος να συνεχίσει τη βόλτα στο μικρό βατραχάκι ,πηγαίνοντας τον στο διπλανό πίνακα που ονομάζεται σιωπή. Εκκωφαντική θα έλεγα. Α ναι ο κύριος Max ernst είναι ο ζωγράφος.